Spruitjes: je lust ze of je lust ze niet. Een beetje lusten bestaat volgens mij niet. Een paar jaar terug is een poging gedaan (door wie precies weet ik niet meer) om kinderen aan het spruitjes eten te krijgen door ze ‘groene vuurballen’ te gaan noemen. Men hoopte waarschijnlijk mee te profiteren van de populariteit van de gewone vuurballen (grote kauwgomballen met een pittige smaak). Het onderwerp heeft zelfs nog het NOS Jeugdjournaal gehaald. Of er werkelijk meer kinderen van spruitjes zijn gaan houden, betwijfel ik.
Zelf doe ik natuurlijk ook pogingen mijn kinderen 'aan de spruiten te krijgen'. Ze zijn immers supergezond. Verwerkt in een hartige spruitentaart (met krieltjes, Parmezaanse kaas, ei en ontbijtspek) wordt het – al is het niet van harte – opgegeten. Wel jammer dat ik zelf het goede voorbeeld moet geven. Je raadt het al: ik ben eigenlijk ook geen spruitjes-fan.
Alhoewel ..., om te fotograferen zijn ze erg leuk!
Bedankt Aart, Enno en Lennard, dat ik op jullie land en erf mocht rondkijken.
