Vergeten groente kennen we allemaal wel. Maar er bestaan ook vergeten vruchten. De kweepeer of kweeappel (Latijnse naam: Cydonia oblonga) is er zo eentje. Net als gewone peren en appels groeien kweekperen aan bomen. Je ziet deze bomen niet zo vaak in het openbaar groen maar in mijn woonplaats staat een rijtje. Elk najaar pluk ik een aantal van de geelgroene vruchten die vaak (deels) voorzien zijn van een fluwelig vachtje. Het is een hele klus om er iets mee te doen want de peren zijn keihard. Schillen is een aanslag op je duimen en ik heb er al menig schilmesje mee gemold. Nu zag ik laatst op een website dat je ze helemaal niet hoeft te schillen voor gebruik. Poeh, had ik dat eerder geweten...
Van kweeperen kun je compote, jam, gelei, vruchtenpasta (is in blokjes gesneden heerlijk bij een kaasplankje), taart, vruchtenbrood, vruchtensap, thee, wijn en likeur maken. En niet te vergeten marmelade. Wist je dat het woord marmelade ontleend is aan de Portugese naam van kweepeer: ‘marmeileiro’ of ‘marmelo’?
Houd er wel rekening mee dat je de nodige tijd uittrekt als je van kweeperen iets lekkers wilt maken. En wie heeft er tegenwoordig nog zoveel tijd? Misschien dat kweeperen daarom vergeten vruchten zijn ...?
