Mijn eerste gedachte was: “Huh, wat een gekke plek voor een parasol. Waarom zou iemand dat zware ding helemaal naar hier gesleept hebben?” Al snel wist ik natuurlijk waarom, namelijk voor het creëren van schaduw voor de dieren (paarden) in deze wei. Geen overbodige luxe in deze tijd waarin er - in vergelijking met vroeger - niet alleen meer kletterbuien voorkomen maar ook langere perioden van hitte en droogte. Wie heeft er de afgelopen jaren geen puffende schapen, lome koeien en ander oververhit vee krampachtig het laatste stukje schaduw in een weiland zien opzoeken. Als er al schaduw aanwezig was...
Schaduw van een parasol is natuurlijk goed. Maar er gaat niets boven schaduw van een boom of grote struik. Dat voelt nòg een stuk comfortabeler. Dus waarom zouden veeboeren geen grote boom (of meerdere bomen of een bosje) in hun weilanden planten? Daar is niet alleen het vee maar zelfs verschillende (inter)nationale duurzaamheidsdoelen mee gediend:
Laten we een nieuw type landschapselement toevoegen aan het huidige scala aan landschapselementen op het Nederlandse platteland. Van geriefhoutbosjes naar dierengeriefbosjes of kortweg geriefbosjes. Deze nieuwe landschapselementen zouden bij voorkeur moeten worden aangelegd en ingericht voor het gerief van meer dieren dan alleen vee. Voorwaarde is ook dat de geriefbosjes deels toegankelijk zijn voor het vee. Anders kunnen die nog niet naar behoefte in de schaduw vertoeven. En zo kunnen de parasols terug naar de stedelijke omgeving ...
